Artiest:

Sam Saxton

Titel:

Take A Ride

Release:

Maatschappij:

Ambassadors of Entertainment

Product Code:

SAXKO 2223

EAN:

8720844000470

Disc.

1

Tracks:

Info:

De akoestische gitaar stond veel te lang onaangeraakt in de woonkamer, toen Sam Saxton (Santpoort-Zuid, 20 juni 1993) rond haar twaalfde jaar besloot het instrument ter hand te nemen. De drang was er eerder, maar het lef moest nog groeien. Intussen liet zij zich beïnvloeden door de platen uit de platenkast van haar ouders waar onder andere artiesten als John Denver, Dolly Parton, Emmylou Harris maar ook Tracy Chapman en Tom Petty te vinden waren. Het muzikale palet kende echter veel meer breedte met soulartiesten als Aretha Franklin, Stevie Wonder, Ray Charles en Bluesy acts als Bonnie Raitt, Susan Tedeschi en Amos Lee, die ook in de collectie van huize Saxton te vinden waren. Het was eigenlijk met name de Amerikaanse muziek uit de jaren ‘70, niet in de laatste plaats omdat haar vader de Amerikaanse nationaliteit heeft, die zij consumeerde, maar het was “World Of Hurt”, het debuutalbum van Ilse DeLange, waardoor zij zich ervan bewust werd dat het ook mogelijk is om als Nederlandse singer-songwriter Amerikaanse muziek te kunnen uitvoeren op hoog niveau.

Het zijn ook allemaal invloeden die terug te horen zijn op het debuutalbum “Take A Ride” dat zij opnam met haar muzikale levenspartner Bas Kors (gitaar en zang). Na het opnemen van een eerste E.P. en steeds meer optreden, was het Menno Timmerman die het stel oppikte. Timmerman was grappig genoeg ook verantwoordelijk voor de lancering van Ilse DeLange. Tijdens de twee jaar COVID werkte het duo noodgedwongen thuis aan nieuw songmateriaal. Geholpen op afstand door Koen Dijkman, drummer, vriend, maar ook een bekende van Kors vanuit The Hype. Vanwege de duur van de pandemie groeide een nieuwe E.P. uit tot een volwaardig album, en er ging nog een tandje bij toen Jeroen Tenty en Eric Lensink (MI5 Studio-Hoorn) werden betrokken. Beiden hebben een grote staat van dienst als muzikant en producer (o.a. Tim Knol, Beans and Fatback) en zorgden ervoor dat de romantiek van de muziek uit de jaren ’70 terug te horen is in de auto-biografisch getinte songs, waarbij juist meerdere stemmen als instrument zijn toegevoegd die het album een luchtige, maar ook dromerige sfeer geven.